معرفی سیستم های تهویه مطبوع

سیستم های تهویه مطبوع در فصل تابستان از هر موضوع دیگه ای برای کارفرما های پروژه های ساختمانی مورد اهمیت تر است. چرا که اگر سیستم های تهویه مطبوع مراکز مختلف با کیفیت نباشند از قیمت آنها کاسته می شود. به همین علت کارفرما به این موضوع اهمیت خیلی زیادی می دهند. در این مقاله قصد داریم تا شما را با سیستم های تهویه مطبوع مختلف آشنا کنیم که بتوانید از آنها به خوبی در مراکز مختلف حالا چه به عنوان کارفرما و یا کاربر استفاده کنید. سیستم‌های تهویه مطبوع بر اساس نوع سیّال و مسقل یا مرکزی بودن به دو دستۀ جداگانه تقسیم‌بندی می‌شوند. و باز هر کدام از این موارد خود دارای زیر مجموعه و دسته‌بندی‌ها مخصوص به خود هستند.

 

معرفی سیستم های تهویه مطبوع مختلف:

• سیستم‌های تمام هوا
• سیستم‌های تمام آب
• سیستم‌های مبرد
• سیستم‌های آب و هوا

این سیستم تهویه هوا که دو منظوره است یعنی هم به منظور سرمایش و هم به منظور گرمایش از آن استفاده می‌شود.

روش کار کرد این سیستم‌ها به این صورت است که ابتدا آب در یک واحد مرکزی مانند موتورخانه توسط دیگ و یا چیلر گرم و یا سرد می‌شود و پس از آن به فضای مد نظر قرار گرفته شده؛ منتقل می‌شود. پس از آن هوای تولید شده در داخل فضای آب پس از عبور از کویل حرارتی باعث انتقال حرارت به اتاقی مانند: رادیاتور، کنوکتور و یا فن کویل در زمستان شده و یا جذب حرارت از اتاق مانند فن کویل در تابستان می‌شود.

سیستم‌های تهویه تمام هوا، سرمایش، گرمایش و رطوبت‌زنی مورد نیاز یک فضا و یا به عبارتی یک ساختمان را تأمین می‌کند. به عبارت دیگر دستگاه بزرگ و مرکزی تمام هوا که به آن هواساز و یا هوارسان نیز گفته می‌شود؛ بیرون از ساختمان قرار گرفته و هوا را پس از تهویه کردن توسط کانال‌هایی که به آن دستگاه مرکزی متصل است؛ بین تمامی فضاهای ساختمان توزیع می‌شود.

به همین دلیل تنها در موارد خاص صنعتی، دیگر نیازی به استفاده از دستگاه‌های رطوبت زنی، سرمایش و گرمایش در اتاق‌ها، سالن‌ها و منطقه‌ها نیست.

سیستم‌های تهویه آب و هوا، توسط توزیع هوا و آب بین واحدهای پایانه مانند: دستگاه‌های هواساز و فن کویل که داخل فضای تهویه شده نصب می‌شوند، تهویه مطبوع را انجام می‌دهند.

هوا و آب در موتورخانه بوسیلۀ دستگاه‌هایی مانند چیلر و بویلر سرد و یا گرم می‌شود.  این سیستم معمولاً برای فضاهایی که به کنترل رطوبت نیاز ندارند مانند: فضاهای پیرامونی ساختمان‌ها استفاده می‌شود. با این حال می‌توان از این سیستم در ساختمان‌هایی همچون اداره، بیمارستان، هتل، مدرسه و آپارتمان‌ها نیز استفاده کرد.

از سیستم‌های تهویه مطبوع مستقل مانند کولرگازی، داکت اسپلیت و سیستم مینی چیلر را می‌توان نام برد. همانطور که از نام این نوع سیستم پیدا است، دستگاه‌های زیر مجموعه این سیستم، مانند کولر گازی، داکت اسپلیت و مینی چیلر برای هر محیطی به صورت مستقل و جداگانه نصب شده و کار می‌کنند. این دستگاه‌ها به صورت جداگانه قابلیت عملکرد به عنوان یک سیستم مرکزی را ندارند.

برای مثال در ساختمانی که دارای چندین واحد اداری و یا مسکونی است، می توان برای هر واحد یک سیستم مستقل تهویه مطبوع در نظر گرفت که عملکردی جداگانه داشته باشد.

به این معنی که اگر تحت شرایطی، لازم بود که واحدها به طور مستقل به سیستم تهویه مطبوع تجهیز شوند؛ می توان بین دستگاه کولر گازی، داکت اسپلیت و مینی چیلر یکی انتخاب شود. که هر کدام دارای ویژگی‌ها و مشخصات فنی مختص به خود هستند.

لازم به ذکر است هر سه دستگاه نام برده توانایی ایجاد سرمایش در فصل گرم و گرمایش در فصل سرد را دارا بوده و در صورتی که تعداد طبقات ساختمان بیشتر از 4 یا 5 طبقه نباشد می‌توان کندانسور آن‌ها را بر روی پشت بام نصب کرد و در غیر این صورت کندانسور باید در تراس قرار گیرد.

استفاده از کولر گازی و اسپلیت‌های دیواری یکی از اقتصادی‌ترین روش‌ها برای تهویه واحدها به ویژه در مناطق معتدل و شرجی است.

این گزینه برای ساختمان های کوچک مناسب بوده  اما انتخاب خوبی برای برج‌ها و ساخت و سازهای لوکس نیست و به کیفیت ساخت برج آسیب می‌رساند. طول عمر اسپلیت های دیواری بطور متوسط 12 سال است.

استفاده از داکت اسپلیت زمانی مناسب است که برای تمام فضاهای آپارتمان دریچه‌های مستقل پیش بینی شده باشد و از بهره‌وری سیستم نکاهد. این سیستم به معماری داخلی واحدها کمک شایان و قابل توجهی کرده و انتخاب بهتری نسبت به اسپلیت‌های دیواری است.

البته تعداد کل کندانسورهای آپارتمان در این حالت سبب نیاز به فضای بیشتر جهت نصب در تراس‌ یا پشت بام‌ها خواهد شد و همچنین تعمیر و نگهداری این سیستم را مشکل خواهد کرد.

اگر یک اسپلیت کانالی، چندین فضا را پوشش دهد، قابلیت کنترل موضعی درجه حرارت از دست رفته و باعث افزایش مصرف برق و کاهش بهره‌وری می‌شود. قیمت تمام شده اسپلیت‌های کانالی نیز با اسپلیت‌های دیواری متفاوت است.

 از نظر فنی استفاده از مینی چیلر انتخاب بهتری نسبت به اسپلیت بوده و باعث کاهش نسبی در مصرف و هزینه برق و تجمیع کندانسورهای هر واحد می‌شود. امکان کنترل دما در فضاهای مختلف نیز از مزایای این سیستم است، اما استفاده از مینی چیلر باعث اختصاص بخش قابل توجهی از تراس به کندانسور آن خواهد شد.

با توجه به قیمت‌های تمام شده بالا در این گزینه و عدم ایجاد ارزش افزوده‌ای در زمان فروش ساختمان (در مقایسه با اسپلیت کانالی) از طرف دیگر، باعث شده که این گزینه با اسقبال سازندگان مواجه نشود. گفتنی است طول عمر متوسط مینی چیلرها حدود 18 سال است.

استفاده از VRF نیز با چشم پوشی بر روی هزینه  جهت خرید اولیه تجهیزات و هزینه سنگین اجرای آن در ساختمان، انتخاب بهتری نسبت به اسپلیت بوده و باعث کاهش قابل توجه مصرف برق و تجمیع کندانسورهای هر واحد می شود.

امکان کنترل دما در فضاهای مختلف نیز از دیگر مزایای این سیستم به حساب می‌آید.

یکی دیگر از مزایای سیستمVRF آن است که با انتقال کندانسورها از نمای ساختمان به نقاط کور می توان کمک قابل توجهی به ارتقاء معماری و نمای ساختمان کرد.

علیرغم مزایای نسبی سیستم‌های اسپلیت مرکزی VRF با توجه به قیمت‌های بالای تمام شده در این گزینه معمولاً سرمایه گذاران از انتخاب آن اجتناب می‌کنند. طول عمر سیستم های اسپلیت مرکزی VRF بطور متوسط 20 سال است.

 

سیستم های تهویه مطبوع با توجه با پیشرفت علم و تکنولوژی رشد خیلی خوبی داشتند و همین امر باعث شده که به خوبی بتوانیم از آنها در مراکز عمومی و غیر عمومی استفاده ی هوشمندی کنیم. برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با قیمت اسپلیت و یا سیستم های تهویه مطبوع می توانید به وب سایت تهویه هورسان مراجعه کنید.