معرفی سیستم های گرمایشی

سیسیتم های گرمایشی همانطور که از نام آنها مشخص است هدف تولید گرما در محیط برای داشتن یک فضای مطلوب را دارند. سیستم های گرمایشی نسبت به نوع عملکرد آن ها می توانند سوخت های مختلفی داشته باشیند. به عنوام مثال:

1. چوب یا بیوسوخت
2. نفت
3. پروپان
4. گاز طبیعی
5. برق

در هر مکان نسبت به فضای آن تعداد سیستم های گرمایشی مشخص می شود، شاید در فضای شما به یک سیستم گرمایشی بیشتر نیاز نباشید، ولی خب بهتر است این را بسپارید به متخصصین این کار و آنها برای شما تصمیم بگیریند که به چند سیستم گرمایشی در آن مکان نیاز دارید.

 

معرفی سیستم های گرمایشی متحرک:

رایج‌ترین سیستم HVAC در خانه‌های مدرن با اختلاف سیستم هوای متحرک است که از یک شعله با فن دمنده استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند که هوای گرم شده را از طریق شبکه‌ای از داکت ها به اتاق‌های مختلف خانه منتقل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. سیستم‌های هوای متحرک در تنظیم دمای اتاق سریع هستند و چون سیستم‌های تهویه مطبوع نیز می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند از همین دمنده و شبکه داکت به‌طور مشترک استفاده کنند، این یک سیستم HVAC کلی کارآمد است.

 

اشاره ای به منابع سوختی و توزیع آن:

 شعله‌هایی که سیستم‌های هوای متحرک را راه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اندازند را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان با گاز طبیعی، پروپان مایع (LP)، نفت یا برق تغذیه کرد.هوایی که توسط شعله گرم شده یا هوای گرم شده توسط المنت از طریق شبکه‌ای از داکت ها به دریچه‌های گرمایش در هر اتاق توزیع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. سیستم دیگری از داکت ها هوا را از طریق جریان بازگشتی هوای سرد به شعله بازمی‌گرداند.

 

معرفی سیستم های شعله ای:

پیش از سیستم‌های هوای متحرک، شعله‌های هوای گرانشی نیز هوا را از طریق سیستم داکت های فلزی توزیع می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند، اما به‌جای حرکت دادن هوا به‌وسیله دمنده، سیستم‌های هوای گرانشی با فیزیک ساده حرکت رو بالای هوای گرم و حرکت رو به پایین هوای سرد کار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. شعله هوای گرانشی در زیرزمین هوا را گرم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند که از طریق داکت به اتاق‌های مختلف بالا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود. هوای سرد از طریق سیستم داکت بازگشتی هوای سرد به شعله بازمی‌گردد. شعله‌های به‌اصطلاح «اختاپوسی» که در بسیاری از خانه‌های قدیمی یافت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، شعله‌های هوای گرانشی هستند.

 

معرفی سیستم های تابشی از کف:

گرمایش از کف مدرن نوعی از سیستم گرمایش تابشی است. گرمایش تابشی از گرمای هوای متحرک متفاوت است به‌طوری‌که در آن به‌جای گرم شدن فقط هوا، اشیا و مواد مانند مبلمان و کف‌سازی گرم می-شوند. اکثر سیستم‌های تابشی کل خانه گرما را به‌وسیله آب داغ گرم شده درون یک دیگ بخار یا آب‌گرم‌کن پخش می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند.  گرمایش از کف شامل لوله‌های پلاستیکی آب نصب‌شده درون دال بتنی طبقات یا متصل شده به بالا یا زیر کف‌های چوبی است. این روش بی‌سروصدا است و به‌طورکلی بازده انرژی بالایی دارد. این روش خانه را به‌آرامی گرم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و نسبت به هوای متحرک زمان بیشتری برای تنظیم دما می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌برد ولی گرمای آن بادوام‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر است.  همچنین سیستم‌های گرمایش از کفی وجود دارد که از سیم‌های برق نصب‌شده زیر مصالح کف‌سازی، معمولاً سرامیک یا سنگ، استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. این‌ها از سیستم‌های آب گرم کم بازده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر هستند و معمولاً فقط در فضاهای کوچک مانند سرویس‌های بهداشتی مورداستفاده قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرند.

 

معرفی سیستم های رادیاتور:

خانه و ساختمان‌های آپارتمانی قدیمی‌تر معمولاً به‌وسیله سیستم‌های رادیاتور و دیگ بخار سنتی گرم می-شوند. این‌ها شامل یک دیگ بخار مرکزی است که بخار و آب گرم را از طریق لوله‌ها به واحدهای رادیاتور قرارگرفته به‌طور استراتژیک در اطراف خانه منتقل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. رادیاتور کلاسیک – یک واحد آهنی که معمولاً نزدیک پنجره‌ها قرار دارد – معمولاً رادیاتور بخار نامیده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود اگرچه این عبارت در برخی موارد دقیق نیست.  در واقعیت، دو نوع سیستم وجود دارد که از این رادیاتورهای قدیمی استفاده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. دیگ‌های بخار واقعی درواقع بخار گازی را از طریق لوله‌ها به رادیاتورها منتقل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند که دوباره به آب میعان شده و دوباره برای گرم شدن به دیگ بخار بازمی‌گردد. سیستم‌های رادیاتور مدرن آب گرم را با پمپ‌های برقی به رادیاتورها منتقل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. آب گرم حرارت خود را در رادیاتور آزاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند و آب سرد شده برای گرم شدن بیشتر به دیگ بخار بازمی‌گردد. سیستم‌های رادیاتوری آب گرم در اروپا بسیار رایج هستند.

 

معرفی سیستم های گرمایشی پمپ حرارتی:

جدیدترین فناوری گرمایش (و سرمایش) خانه پمپ حرارتی است. با استفاده از سیستمی مشابه تهویه مطبوع، پمپ‌های حرارتی گرما را از هوا گرفته و آن را با استفاده از هواساز داخلی به خانه منتقل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. سیستم‌های خانگی استاندارد پمپ‌های حرارتی با منبع هوا هستند که گرما را از هوای خارج می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرند. همچنین پمپ‌های حرارتی با منبع زمینی یا ژئوترمال که هوا را از عمق زمین می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیرند به همراه پمپ‌های حرارتی با منبع آبی که برای به دست آوردن حرارت متکی به یک آبگیر یا دریاچه هستند.  نوع معروفی از پمپ حرارتی با منبع هوا، سیستم مینی اسپلیت یا بدون داکت است. این سیستم دارای یک کمپرسور نسبتاً کوچک در بیرون و یک یا چند هواساز داخلی است که به‌راحتی در اتاق‌ها یا نواحی دوردست یک‌خانه اضافه می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. سیستم‌های پمپ حرارتی معکوس‌پذیر هستند و می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان در تابستان آن‌ها را در حالت تهویه مطبوع قرار داد. پمپ‌های حرارتی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توانند بازدهی انرژی خوبی داشته باشند ولی برای آب‌وهوای نسبتاً ملایم مناسب هستند؛ آن‌ها در آب‌وهوای خیلی گرم یا خیلی سرد کارآمد نیستند.